Divine interiors" is een onderzoek naar de aankleding van Griekse en Romeinse heiligdommen met wandschilderingen. Machtige marmeren façades, beeldhouwwerken en schilderingen speelden een belangrijke rol in het aanzien van deze monumenten. Terwijl de officiële tempels, die met de steden of de staat waren verbonden, meestal een plechtige maar sobere uitstraling hadden, waren de gebouwen die gericht waren op meer volkse uitingen van religiositeit juist bont beschilderd. Scènes uit het leven van de vereerde godheid, aanhangers en beoefenaren van de cultus, planten en dieren konden de bezoekers van deze heiligdommen in hogere sferen brengen. Het valt op dat er in de uitgestrekte Grieks-Romeinse wereld veel overeenkomsten te vinden zijn tussen vaak ver van elkaar gelegen tempels. De muurschilderkunst kende net als andere kunstvormen stijl- en smaakveranderingen, maar die hadden wel overal dezelfde uitstraling.
Although there are many works dealing with Pompeii and Herculaneum, none of them try to encompass the entire spectrum of material related to its reception in popular imagination. Pompeii’s Ashes surveys a broad variety of such works, ranging from travelogues between ca. 1740 and 2010 to 250 years of fiction, including stage works, music, and films. The first two chapters provide an in-depth analysis of the excavation history and an overview of the reflections of travelers. The six remaining chapters discuss several clearly-defined genres: historical novels with pagan tendencies, and those with Christians and Jews as protagonists, contemporary adventures, time traveling, mock manuscripts, and works dedicated to Vesuvius. “Pompeii’s Ashes” demonstrates how the eternal fascination with the oldest still-running archaeological projects in the world began, developed, and continue until now.
Divine interiors" is een onderzoek naar de aankleding van Griekse en Romeinse heiligdommen met wandschilderingen. Machtige marmeren façades, beeldhouwwerken en schilderingen speelden een belangrijke rol in het aanzien van deze monumenten. Terwijl de officiële tempels, die met de steden of de staat waren verbonden, meestal een plechtige maar sobere uitstraling hadden, waren de gebouwen die gericht waren op meer volkse uitingen van religiositeit juist bont beschilderd. Scènes uit het leven van de vereerde godheid, aanhangers en beoefenaren van de cultus, planten en dieren konden de bezoekers van deze heiligdommen in hogere sferen brengen. Het valt op dat er in de uitgestrekte Grieks-Romeinse wereld veel overeenkomsten te vinden zijn tussen vaak ver van elkaar gelegen tempels. De muurschilderkunst kende net als andere kunstvormen stijl- en smaakveranderingen, maar die hadden wel overal dezelfde uitstraling.
This will help us customize your experience to showcase the most relevant content to your age group
Please select from below
Login
Not registered?
Sign up
Already registered?
Success – Your message will goes here
We'd love to hear from you!
Thank you for visiting our website. Would you like to provide feedback on how we could improve your experience?
This site does not use any third party cookies with one exception — it uses cookies from Google to deliver its services and to analyze traffic.Learn More.